Sąd odmawia otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego, jeżeli skutkiem tego postępowania byłoby pokrzywdzenie wierzycieli. Sąd odmawia otwarcia postępowania układowego lub sanacyjnego również, jeżeli nie została uprawdopodobniona zdolność dłużnika do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania. Także zobowiązań powstałych po jego otwarciu. Teza, która jest powszechnie powtarzana w uzasadnieniach orzeczeń sądów odmawiających rozpoczęcia restrukturyzacji (odmowa otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego). Jest taka, że proces wszczęcia restrukturyzacji będzie miał niekorzystny wpływ na wierzycieli. Jeżeli sprawa wykaże, że wierzyciele będą mniej usatysfakcjonowani zakończeniem lub realizacją restrukturyzacji niż w przypadku ogłoszenia upadłości i likwidacji majątku dłużnika, jest nieprawidłowa.
Spis treści:
Konstrukcja Prawa restrukturyzacyjnego nie pozostawia wątpliwości co do wartości utrzymania korporacji dłużnika i uniknięcia upadłości. Dotyczy to zwłaszcza dobra, o którym mowa. W rezultacie, oceniając konkretny przypadek, ważne jest, aby wziąć pod uwagę szczególne okoliczności związane z każdym scenariuszem. Prawdopodobieństwo powodzenia każdego indywidualnego scenariusza i inne istotne szczegóły, z których najważniejszym jest uniknięcie upadłości dłużnika.
Reasumując należy stwierdzić, że stopień zaspokojenia związany z układem jest niższy niż ten związany z upadłością. Obecny stan prawny nie może bezpośrednio przekładać się na stwierdzenie szkody dla wierzycieli. Dłużnicy mogą czerpać liczne korzyści z decyzji o zawarciu układu. Który nie byłby możliwy w przypadku sprzedaży składnika aktywów w postępowaniu upadłościowym. Korzyści te mogą wynikać z utrzymania znaczącego kontrahenta na rynku. Także synergii pomiędzy różnymi działaniami, utrzymania wartości przedsiębiorstwa dłużnika przy poszukiwaniu innych sposobów spłaty zadłużenia lub z innych powodów.
Brak zdolności do pokrywania kosztów – odmowa otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego
W przypadku postępowań, które mają trwać dłużej, gdyż wymagają stworzenia listy wierzycieli (postępowanie układowe i sanacja). Przesłanką wszczęcia i przeprowadzenia tych postępowań jest prawdopodobieństwo pokrycia kosztów i zobowiązań związanych z ich ciągłym charakterem. Z ekonomicznego punktu widzenia celem jest zapewnienie, aby w procesach reformatorskich układ lub przekształcenie masy upadłościowej, będącej jednocześnie potencjalną masą upadłościową (majątkiem dłużników), nie uległo zmniejszeniu.
Koszty postępowania a odmowa otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego
Opisy wydatków związanych z procesem restrukturyzacji zawarte są w art. 207 i 208 Prawa Restrukturyzacyjnego. Kosztów tych nie można jednak uznać za przejaw niemożności ich spłaty, gdyż stanowią one jedynie niewielką część wydatków przedsiębiorstwa dłużnika. Wydatkami, którymi dług musi wykazać zdolność do spłaty, są przede wszystkim koszty związane z bieżącą działalnością. Te opłaty to podatki, opłaty, czynsze, wynagrodzenia pracowników, zakupy materiałów, podwykonawcy itp. Do wydatków związanych z postępowaniem zaliczają się także inne koszty związane z nadzór nadzorcy sądowego (zarządcy sądowego).
W tym konieczność zatrudnienia dodatkowych pracowników w celu stworzenia spisu zadłużenia, inwentarza, planu restrukturyzacji, spotkania z wierzycielami czy pomocy prawnej. Jeżeli dłużnik lub wierzyciel wystąpi z wnioskiem o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego. A jego celem jest m.in. obniżenie kosztów przyszłego postępowania. Dlatego koszt zatrudnienia i wynagradzania pracowników powinien zostać uwzględniony w symulacji przyszłych kosztów restrukturyzacji w dwóch wariantach. Koszt zatrudnienia pracowników przed obniżką oraz koszt zatrudnienia pracowników po redukcji i powiązany ze zdolnością do spłaty zadłużenia. Ponieważ ustawodawca dopuszcza reformę zatrudnienia, nie można zakładać, że zakończy się ona niepowodzeniem. Zatem nie można zakładać, że całe postępowanie będzie wiązać się z kosztami pracowniczymi na obecnym poziomie na dzień rozpatrzenia wniosku o restrukturzyację .
Przyjęcie restrukturyzacji i oświadczenie wierzycieli, że nie poprą propozycji
Próby oceny woli wierzycieli na tym etapie są oczywiście błędne. Wniosek został odrzucony na podstawie oświadczenia wierzycieli o braku zamiaru popierania propozycji. Lub nawet o tym, że dłużnik ich jeszcze do tej propozycji nie przekonał. Podobnie nie można wykorzystywać przekonania sądu, że układ nie będzie realizowany odmówić wszczęcia postępowania z udziałem wierzycieli, nawet jeśli będzie się posługiwać argumentem, że postępowanie zakończy się niepowodzeniem, że przyniesie wierzycielom szkodę. Przepisy ustawy dość szczegółowo określają, że właściwą fazą oceny potencjalnego powodzenia układu. Jest etap zatwierdzenia układu, a nie etap inicjowania formalnych zmian strukturalnych. Przewidywanie wyniku dyskusji nie może być jedynym powodem odmowy ich otwarcia.
czytaj także: