Ustawa prawo restrukturyzacyjne, która jako cel postępowania restrukturyzacyjnego definiuje uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika, wyraźnie stwierdza, że zawarcie układu jest w opinii ustawodawcy korzystniejsze dla dłużnika niż jego likwidacja w drodze upadłości. W rezultacie procedura restrukturyzacyjna i wynikający z niej układ mają istotne pierwszeństwo przed celem zaspokojenia wierzycieli w bezpośrednim wyniku likwidacji spółki lub firmy dłużnika.
Główny cel postępowania restrukturyzacyjnego?
Sposobem na uniknięcie upadłości jest umożliwienie dłużnikowi restrukturyzacji zobowiązań poprzez zawarcie układu z wierzycielami. Jeżeli jednak sytuacja wymaga przeformułowania postępowania, wiąże się to również z przeformułowaniem podejmowanych działań, przy jednoczesnym zachowaniu słusznych praw wierzycieli. Istotna w tym przepisie jest lista celów, których prawo ma unikać, priorytetem jest uniknięcie upadłości. Nie ma być celem samym w sobie, ale raczej środkiem do osiągnięcia celu nadrzędnego, jakim jest zawarcie porozumienia i układu. Procedury restrukturyzacyjnej nie rozpoczyna się od prostego jej otwarcia, lecz poprzez stworzenie dłużnikowi warunków, które umożliwią mu restrukturyzację zadłużenia w drodze układu.
Uniknięcie bankructwa jak cel restrukturyzacji
Osoba zadłużona musi uniknąć bankructwa (główny cel postępowania restrukturyzacyjnego), bo inaczej musi dalej funkcjonować, musi być obecna na rynku, a to jest najważniejszy aspekt oceny celów restrukturyzacji. Celu tego nie można jednak uważać za zakaz prowadzenia postępowań zmierzających do zawarcia układu likwidacyjnego – wyraźnie dopuszczają to przepisy ustawy. W tym przypadku korzyścią dla wierzycieli jest w dalszym ciągu uniknięcie upadłości, gdyż zazwyczaj skutkuje to niższym stopniem zaspokojenia wierzycieli. O ile kontrahenci syndyka zawsze oczekują obniżenia ceny do wartości likwidacyjnej, o tyle dłużnik w reformie ma większą szansę na sfinalizowanie transakcji zbliżonej do ceny rynkowej.
Sposób wyliczenia wierzytelności spornych jako cel postępowania restrukturyzacyjnego
Jeśli chodzi o sposób obliczenia progu 15% dla spornych wierzytelności, należy kierować się dwiema ogólnymi zasadami: pierwsza polega na tym, że sumuje się sumę, z której obliczamy 15% spornych wierzytelności. Dolicza się wówczas wierzytelności bezsporne i sporne, po drugie, w kalkulacji nie uwzględnia się progu dla obu grup wierzytelności (z wyjątkiem przypadków, gdy złożono propozycje, które umożliwiłyby ich włączenie do umowy bez zgody dłużnika).